ویروس کرونا تا نزدیکی مرزهای کشورمان آمده و این امر مسئولین وزارت درمان را، به ویژه در نقاط مرزی، در آماده باش کامل قرار داده است.
اینکه در این باب از اصطلاح "وزارت درمان" استفاده می کنیم، به خاطر این است که هم و غم مسئولین وزارتخانه در یافتن موارد مشکوک و مبتلا خلاصه شده و متصدیان امور بر آن شده اند که به همت والای خود و بی آنکه از کسی کمک بگیرند مانع از گسترش و شیوع بیماری در کشور گردند.
می گویند کسی نزد پزشک رفته و ویزیت او را مورد سوال قرار می دهد.
وی با گرفتن جواب "یکصد هزار تومان"، چنین اظهار نظر می کند:
" اگر پنجاه هزار تومان بگیری خواهم گفت که کجایم درد می کند، اما اگر ویزیتت همان صد هزار تومان باشد، محل درد را هم خودت باید پیدا کنی!"
طنز بالا بخوبی بیانگر این است که در عدم همکاری بیمار با طبیب، کار درمان بسیار سخت جلو خواهد رفت.
چنانچه این موضوع در کنار ضرب المثل معروف انگلیسی "یک اونس پیشگیری بهتر از یک پوند درمان است" قرار گیرد، بخوبی متوجه خواهیم شد که اگر در کنار اقدامات شایسته و بایسته فعلی، وزارت بهداشت در پیامکی چند خطی، نحوه خودمراقبتی و چگونگی ممانعت از انتقال بیماری به دیگران را به اطلاع تمامی ایرانیان ساکن در کشور می رسانید*، علاوه بر اینکه مردم را بیشتر از دشت تبریک گرم و صمیمی آقای رییس جمهور در آغاز سال نو پیش رو "خوش بخت" می کرد، تعداد کمتری از ایشان را به یافتن جواب سوال "پولش را چه کسی داده است!؟" می کشانید!
- این موضوع در کنار اعتماد از دست رفته مردم نسبت به صدا و سیما و اینکه بیشتر ایرانیان در حال حاضر تلویزیون نمی بینند، بسیار حائز اهمیت است.