فرض کنید در روستایی که از نعمت آب آشامیدنی سالم و بهداشتی بهره مند نیست و مایه حیات مورد نیاز خود را از تانکرهای گذری تامین می کند به سر می برید.
شما، هر آن، ممکن است از وضع موجود خسته شده و به فکر اینکه با حفر چاه، شرایط فعلی را تغییر دهید، بیفتید.
در این صورت این احتمال که با فکر کردن به کمیت و کیفیت نامناسب احتمالی آب، قید قضیه را زده و کار را کماکان با تانکرها جلو ببرید، وجود دارد.
اگر در چنین شرایطی بخش خصوصی وارد میدان شده و خیال شما را تخت کمیت و کیفیت مناسب آب تامینی گرداند، ممکن است شرایط مذاکره شما با سایر روستاییان همدرد فراهم شده و "می صرفد"، کار را به عقد قرارداد با بخش خصوصی بکشاند.
خیلی ها، شرایط فعلی را بهتر از آنچه بیان گردید می بینند، زیرا وقتی در عوض بخش خصوصی، دولت کار استحصال، انتقال و توزیع آب روستاها را بر عهده می گیرد، می تواند به برکت اعمال یارانه، هزینه های پرداختی هر یک از روستاییان را به میزان قابل تاملی کاهش دهد; اتفاقی که سال هاست در کشور روی داده و کماکان در حال روی دادن است.
قطعا، بهره مندی از یارانه، بسیاری از روستاییان را خوشحال پرداختی های کم خود نموده است. با این حال، در آبرسانی های دولتی، همچون بسیاری از فعالیت ها، مسایل و مشکلاتی وجود دارد که به عمد یا سهو نادیده گرفته شده است:
الف- زمان انجام کار، از تفاوت های عمده فعالیت های دولتی و خصوصی به حساب می آید.
به عبارت دیگر، در حالی که زمان آبرسانی به یک روستا را باید نیاز اهالی و خواست ایشان تعیین نماید، این "مهم" تنها وقتی صورت واقعیت به خود می گیرد که کار توسط بخش خصوصی به انجام برسد.
در این باب باید گفت که وقتی کار در اختیار دولت باشد، روستاییان باید بیش از هر چیز صبر و تحمل خود را بالا برده و در انتظار اطلاع از اینکه در اولویت چندم فعالیت ها و روستاها محسوب خواهند شد، بمانند.
ناگفته پیداست که گاه عمر نوح و صبر ایوب باید داشت تا بتوان، زمانی، "بالاخره در کوچه ما هم عروسی شد!" را بر زبان آورد.
نکته جالب توجهی که در این زمینه وجود دارد این است که وقتی بعد از گذر سال ها شرایط تامین آب آشامیدنی سالم و بهداشتی برای اهالی یک روستا فراهم می شود، اهالی روستایی که این اتفاق را در پاییز و زمستان تجربه کرده اند از خوش اقبال ها محسوب می شوند، زیرا در غیر اینصورت( و در این صورت) باید برای افتتاح پروژه تا بیست و دوم بهمن منتظر بمانند!
ب- کیفیت انجام کار
آن هایی که راهشان به بیمارستان های خصوصی و دولتی کج شده است، بخوبی هر چه تمامتر مستحضر تفاوت خدمات دریافتی بخش های خصوصی و دولتی هستند.
گمان اینکه وقتی پای آب به میان می آید، اوضاع کلا فرق می کند، جز "زهی خیال باطل" نمی باشد، زیرا در حالی که بخش خصوصی حاضر در عرصه می تواند نماینده روستا را مستحضر جنس و قطر لوله های مورد استفاده، عمر مفید پمپ ها، گنجایش مخازن آب و فشار تامینی نموده و قیمت تمام شده را تابع آیتم های اینگونه معرفی نماید، قیمت پایین آبرسانی های دولتی نگرانی روستاییان در حوادث طبیعی، همانند سیل، را به دنبال داشته و آن ها را در هراس "نکند در عوض اینکه لوله ها آب را ببرند، آب لوله ها را ببرد!" خواهد افکند!
ج- آسیب رسانی به سایر بخش ها
همیشه دولت با بیان "بابتش یارانه می دهیم" مردم بهره مند از آب آشامیدنی سالم و بهداشتی را شرمنده نموده است. جالب این است که پول تبدیل شده به یارانه از جیب خود مردم برداشت شده و موجب می شود در بسیاری فعالیت هایی که می بایست توسط دولت انجام گیرد دست دولت واقعا خالی بماند.
به بیان دیگر، دولت در حالی که مردم را بابت پرداختی کم آب مصرفی شرمنده می کند، کوچکترین شرمی بابت مدارسی که می باید در مناطق محروم ساخته می شدند و ساخته نشده اند نداشته و اصلا متوجه این موضوع که مردم مسبب هزینه هایی که در جایشان صرف نشده اند نیستند، نیست( یا دست کم به روی مبارک نمی آورد)
د- حیف و میل هزینه ها
در عدم وجود رقابت و وقتی مردم جهت تامین آب نیازمند اقدامات دولتی باشند، لزومی به بهره مندی از پرسنل کارآ و با قابلیت، که می توانند ضمن حفظ کیفیت کار هزینه ها را به میزان قابل ملاحظه پایین بیاورند، وجود ندارد.
به عبارت دیگر، در حالی که بخش خصوصی در عدم استفاده از افراد "اینکاره" و "متخصص" عرصه رقابت را به رقبا باخته و مترصد ورود به میدانی دیگر می گردد، بخش دولتی خیال خود را تخت اینکه هرگز پاسخگوی هزینه های پرداختی و حیف و میل آن ها نخواهد بود می بیند.
بخش دولتی حق دارد، زیرا اگر ما هم خوب می دانستیم که می توانیم، وقتی وضعمان خوب است ، به امری "یارانه" اختصاص داده و مردم را در هر بار پرداخت قبض شرمنده "انصافا کم می دهیم" نماییم و موقع خوردن کفگیر به ته دیگ، با اتکا به "چاره دیگری ندارند" دریافتی های خود را، به میزان قابل ملاحظه ای ، از قیمت تمام شده بالاتر ببریم، اصولا نیازی به اینکه به موضوعات پیش پا افتاده ای از قبیل چرایی و چگونگی انجام کار، پرسنل مورد استفاده و زمان و مدت انجام کار فکر کنیم، داشتیم!!!؟